Półpasiec: jak długo pozostać w domu według wytycznych medycznych

Jak długo pozostać w domu po diagnozie półpaśca: przegląd wytycznych medycznych

Półpasiec jest chorobą wirusową wywoływaną przez wirusa Varicella Zoster, który jest tym samym patogenem, który powoduje ospę wietrzną. Chociaż półpasiec nie jest tak zakaźny jak ospa wietrzna, możliwość zarażenia ospą wietrzną osób, które nie miały wcześniej kontaktu z tym wirusem, istnieje przez bezpośredni kontakt z wysypką półpaśca. Z tego powodu kluczowe jest zrozumienie, jak długo pozostać w domu i kiedy można bezpiecznie wrócić do społeczeństwa.

• W fazie aktywnej, kiedy występują pęcherzyki i są one otwarte, osoba jest zakaźna. Osoby chore zazwyczaj przestają być zaraźliwe po około 7-10 dniach od pojawienia się pierwszych objawów, gdy wszystkie pęcherzyki przekształcą się w strupy.
• Rekomenduje się, aby osoby z półpaścem pozostały w domu do momentu, aż wszystkie strupy całkowicie się zagoją, co zwykle trwa około 14-21 dni.
• Podczas izolacji ważne jest, aby pokrywać zmiany skórne ubraniem lub sterylnymi opatrunkami, aby zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa na inne osoby.

Podczas gdy leczenie przeciwwirusowe, takie jak acyklowir czy walacyklowir, może pomóc w zmniejszeniu obciążenia wirusowego i skrócić czas zakaźności, nadal ważne jest przestrzeganie zasad izolacji, aby ograniczyć ryzyko rozprzestrzeniania wirusa. Zaleca się konsultacje z lekarzem, który może dostosować długość i sposób izolacji do indywidualnych potrzeb pacjenta, biorąc pod uwagę takie czynniki jak obecność objawów, stan odporności i ogólny stan zdrowia.

Ze względu na możliwość wystąpienia komplikacji, takich jak neuralgia popółpaścowa czy zapalenie mózgu, osoby ze zmniejszoną odpornością powinny być szczególnie uważne i mogą potrzebować dłuższej izolacji, co również powinno być konsultowane z lekarzem.

Zastosowanie się do wytycznych medycznych nie tylko przyczyni się do szybszego powrotu do zdrowia, ale również pomoże w ochronie społeczności przed rozprzestrzenianiem się zakażenia.

Półpasiec: Jak skutecznie zarządzać bólem w okresie domowej izolacji

Półpasiec, znany również pod nazwą herpes zoster, jest wynikiem reaktywacji wirusa ospy wietrznej (VZV) i często wiąże się z intensywnym bólem. Zarządzanie bólem w domowej izolacji jest kluczowe dla poprawy komfortu życia pacjenta oraz przyspieszenia procesu gojenia. W przypadku diagnozy półpaśca, ważne jest, aby pozostać w domu, szczególnie w okresie, gdy wirus jest najbardziej zaraźliwy, czyli od momentu pojawienia się pęcherzyków do momentu ich wyschnięcia i pokrycia strupkami, co zwykle trwa około 7-10 dni.

• Izolacja: Ograniczenie kontaktów społecznych jest niezbędne, by zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa na osoby, które nie miały wcześniej ospy wietrznej lub nie są zaszczepione przeciwko tej chorobie.
• Leczenie farmakologiczne: Przyjęcie antywirusowych leków przeciwbólowych takich jak acyklowir czy walacyklowir, zaleconych przez lekarza, może znacząco redukować ból oraz czas trwania choroby.
• Metody łagodzenia bólu: Ciepłe kompresy na dotknięte obszary, stosowanie maści z lidokainą czy leków przeciwbólowych (np. ibuprofen) mogą przynieść ulgę w bólu.
• Hydratacja i higiena: Prawidłowa pielęgnacja skóry i utrzymanie jej czystości to klucz do zapobiegania wtórnym infekcjom, które mogą pogorszyć obraz kliniczny.
• Dieta i odpoczynek: Wzmacnianie organizmu przez odpowiednią dietę bogatą w witaminy oraz odpowiednią ilość snu pomagają w walce z wirusem.

Podczas izolacji warto również skonsultować się telefonicznie lub online z lekarzem specjalistą, który pomoże dostosować leczenie do indywidualnych potrzeb pacjenta i monitorować postępy w leczeniu. Pamiętaj, izolacja i odpowiednie leczenie są kluczowe w ograniczeniu rozprzestrzeniania się wirusa oraz w zarządzaniu bólem towarzyszącym półpaścowi.

Rekomendowany czas leczenia półpaśca: analiza danych z badań klinicznych

Półpasiec to choroba zakaźna wywoływana przez wirus Varicella-zoster (VZV), który jest tym samym wirusem, który powoduje ospę wietrzną. Reaktywacja tego wirusa prowadzi do pojawienia się charakterystycznych objawów, takich jak ból i zmiany skórne, przeważnie w postaci pęcherzyków. Pytanie „półpasiec jak długo pozostać w domu” jest istotne, ponieważ osoby zarażone są zakaźne, zwłaszcza w fazie, gdy pęcherzyki są obecne i nie przekształciły się jeszcze w strupki.

• Leczenie farmakologiczne: Standardem jest podawanie leków przeciwwirusowych, takich jak acyklowir lub walacyklowir, które skracają czas trwania objawów i zmniejszają ryzyko powikłań, w tym neuralgii popółpaścowej. Zaleca się rozpoczęcie leczenia jak najszybciej po wystąpieniu pierwszych objawów dla maksymalnej skuteczności.
• Czas zaraźliwości i izolacji: Zgodnie z aktualnymi zaleceniami, osoba zarażona półpaścem powinna pozostać w domu aż do momentu całkowitego wyschnięcia pęcherzyków i pokrycia ich strupkami, co zwykle trwa około 7-10 dni. To kluczowy moment, aby zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa na osoby, które nie miały ospy wietrznej lub nie są zaszczepione przeciw niej.
• Analiza badań klinicznych: Najnowsze badania potwierdzają, że wczesne wprowadzenie leczenia przeciwwirusowego efektywnie pomaga w kontrolowaniu objawów i redukowaniu okresu, w jakim pacjent jest zakaźny.

Zaleca się, aby osoby cierpiące na półpasiec przestrzegały środków ostrożności, w tym odpowiedniej higieny, regularnego mycia rąk, a także izolacji zmian skórnych od bezpośredniego kontaktu z innymi ludźmi. Odpowiedź na pytanie „półpasiec jak długo pozostać w domu” zależy od szybkości reakcji na leczenie i indywidualnego przebiegu choroby, jednak minimalny zalecany czas izolacji wynosi około tygodnia od wystąpienia zmian skórnych.

Podsumowując, leczenie półpaśca wymaga nie tylko stosowania leków przeciwwirusowych, ale także odpowiedniej izolacji, aby zapobiec rozprzestrzenianiu wirusa. Warto skonsultować się z lekarzem, który pomoże dostosować odpowiednie środki zaradcze i terapeutyczne do indywidualnej sytuacji pacjenta.

Półpasiec i kontakt z innymi: kiedy pacjent może bezpiecznie wrócić do społeczeństwa

Półpasiec to choroba wywołana przez wirus ospy wietrznej (VZV), który po pierwszej infekcji pozostaje w stanie uśpienia w organizmie. Jego reaktywacja prowadzi do pojawienia się bolesnych zmian skórnych i bólu. Jednak równie ważna co leczenie jest kwestia izolacji chorego, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa.

• Zakaźność półpaśca: Chory na półpasiec staje się zaraźliwy od momentu pojawienia się pierwszych pęcherzyków do chwili, kiedy wszystkie zmiany zostaną przykryte strupkami. Zmiany te powinny być zawsze zakryte, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia wirusa, zwłaszcza na osoby, które nigdy nie miały ospy wietrznej lub nie zostały zaszczepione.
• Okres zarażania: Zwykle osoby chore na półpasiec powinny pozostawać w izolacji do momentu wyschnięcia wszystkich pęcherzyków i pokrycia ich strupkami, co zazwyczaj następuje w przeciągu 7 do 10 dni. Ważne jest, by w tym czasie ograniczyć kontakty z osobami szczególnie narażonymi na zakażenie, np. z małymi dziećmi, osobami starszymi czy z obniżoną odpornością.
• Leczenie a izolacja: Należy zauważyć, że wczesne rozpoczęcie leczenia przeciwwirusowego (np. acyklowir, walacyklowir) nie tylko zmniejsza objawy, ale i skraca okres zakaźności. Jak długo pozostać w domu? Zasadniczo, dopóki objawy nie ustąpią, a zmiany skórne nie zostaną wyleczone, co jest często wspierane przez lekarza prowadzącego.

Zwracając uwagę na powyższe informacje, pacjent cierpiący na półpasiec powinien pozostać w domu co najmniej przez tydzień od czasu pojawienia się objawów, a w przypadku występowania komplikacji lub dłuższego trwania wysypki — okres ten może ulec wydłużeniu. Bezsprzeczne jest przestrzeganie zaleceń lekarza i stosowanie się do zasad higieny, a także unikanie kontaktu bezpośredniego z osobami z grupy ryzyka.

W przypadku wszelkich wątpliwości co do okresu izolacji, zawsze najlepiej skonsultować się z lekarzem, który na podstawie aktualnego stanu zdrowia, przebiegu choroby oraz odpowiedzi na terapię dostosuje długość czasu potrzebnego na pełne zdrowienie.

Optymalny czas trwania izolacji dla osób zarażonych wirusem półpaśca

Zrozumienie, jak długo pozostać w domu po zdiagnozowaniu półpaśca, jest kluczowe dla zapobiegania rozprzestrzenianiu wirusa VZV, który jest odpowiedzialny za tę chorobę. Półpasiec jest stanem wywołanym przez ten sam wirus, który powoduje ospę wietrzną. Choroba jest zakaźna w momencie, gdy osoba zarażona ma aktywne pęcherzyki zawierające wirusa.

• Zaleca się, aby osoby z półpaścem pozostały w izolacji do momentu, aż wszystkie pęcherzyki zamkną się i pokryją strupkami. To zazwyczaj trwa od 7 do 10 dni.
• W tym czasie zmiany skórne nie powinny być bezpośrednio dotykane przez inne osoby, aby zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa na osoby, które nie miały ospy wietrznej lub nie są zaszczepione przeciwko niej.
• Leczenie przeciwwirusowe, które zwykle obejmuje acyklowir lub walacyklowir, może skrócić okres zakaźności i łagodzić objawy.

Warto pamiętać, że choć izolacja skoncentrowana na unikaniu kontaktu z pęcherzykami jest kluczowa, konsultacje z lekarzem są niezbędne do właściwej diagnozy i ustalenia optymalnego planu leczenia i czasu trwania izolacji.

Biorąc pod uwagę powikłania takie jak neuralgia popółpaścowa, która może wystąpić po rozwiązaniu aktywnych zmian chorobowych, osoby cierpiące na półpasiec powinny być szczególnie uważne na swoje symptomy i skonsultować się z lekarzem w przypadku ich nasilania.

Podsumowując, świadomość o zagrożeniach związanych z półpaścem i przestrzeganie zaleceń medycznych to kluczowe elementy, które pomagają zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się choroby i chronić osoby szczególnie narażone na ostrą reaktywację VZV.

Półpasiec: jak długo wirus pozostaje aktywny po zaniknięciu objawów

Półpasiec, wywołany przez wirus Varicella Zoster Virus (VZV), który jest również odpowiedzialny za ospę wietrzną, może stanowić istotne wyzwanie dla zdrowia publicznego, zwłaszcza w kontekście zakaźności wirusa. Po zaniknięciu pierwszorzędnych objawów, takich jak wysypka i ból, wirus pozostaje w stanie latentnym w zwojach nerwowych, co oznacza, że nie jest już zaraźliwy w tradycyjnym sensie tego słowa. Nie oznacza to jednak, że jest całkowicie bierny, ponieważ istnieje ryzyko ponownej aktywacji.

Generalnie, fasa zaraźliwości półpaśca ustępuje wraz z wyschnięciem pęcherzyków i pokryciem ich strupkami, co zazwyczaj następuje po około 7-10 dniach od pojawienia się pierwszych objawów. Jednakże, w kontekście pytania „półpasiec jak długo pozostać w domu„, zalecane jest pozostanie w domowej izolacji do momentu całkowitego zaschnięcia zmian skórnych, aby zminimalizować ryzyko, przeniesienia wirusa na osoby nieszczepione lub które nie miały wcześniej ospy wietrznej.

Warto zwrócić uwagę na to, że choć wirus opuszcza fazę zakaźną, pacjenci mogą nadal doświadczać neuralgii popółpaścowej, która jest przewlekłym bólem posterpetycznym pozostającym po zniknięciu zmian skórnych. Bóle te mogą trwać od kilku tygodni do nawet lat, a ich intensywność różni się w zależności od osoby.

Podsumowując, choć wirus VZV może pozostać w organizmie w stanie latentnym i potencjalnie reaktywować się, zaraźliwość półpaśca ogranicza się do okresu, gdy obecne są aktywne zmiany skórne. Po przekształceniu pęcherzyków w strupy i ich zaschnięciu, ryzyko przenoszenia choroby na innych znacząco maleje. Zaleca się pozostać w domu do momentu całkowitego zagojenia się zmian, aby zapewnić własne bezpieczeństwo oraz zdrowie osób w naszym otoczeniu.

Co zrobić, gdy objawy półpaśca utrzymują się dłużej niż standardowy okres leczenia

Gdy objawy półpaśca utrzymują się dłużej niż przewidziany czas rekonwalescencji, pierwszym i najważniejszym krokiem jest ponowna konsultacja z lekarzem. Półpasiec jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirusa VZV, który także odpowiada za ospę wietrzną. Choroba ta reaktywuje się w wyniku osłabienia układu odpornościowego i choć zwykle ustępuje sama po 2-4 tygodniach, czasami może prowadzić do poważniejszych powikłań.

W przypadku przedłużania się objawów, takich jak ból, zmiany skórne czy gorączka, niezbędne może być dostosowanie leczenia przeciwwirusowego lub zastosowanie leków przeciwbólowych. Leki takie jak acyklowir czy walacyklowir, które są często przepisywane w początkowej fazie, mogą wymagać modyfikacji dawki lub zmiany na inne preparaty, w zależności od reakcji organizmu na terapię.

Półpasiec, jak długo pozostać w domu? Osoby zarażone powinny pozostawać w izolacji do czasu całkowitego zasuszenia pęcherzyków i pojawienia się strupków, co zazwyczaj trwa od 7 do 10 dni. W sytuacji, gdy objawy nie ustępują, izolację należy przedłużyć w celu zminimalizowania ryzyka przeniesienia wirusa na inne osoby, zwłaszcza o obniżonej odporności.

Warto również podkreślić wagę kontroli bólu, który może być intensywny i utrudniać codzienne funkcjonowanie. Ból w półpaścu może manifestować się nawet po ustąpieniu pozostałych objawów w postaci tzw. neuralgii popółpaścowej, dlatego jego skuteczne zarządzanie jest kluczowe w procesie leczenia.

Oprócz leczenia farmakologicznego, wskazane może być stosowanie metod wspomagających, takich jak ciepłoterapia czy techniki relaksacyjne, mające na celu zmniejszenie napięcia nerwowego i łagodzenie bólu. Bez względu na metody, ważne jest, aby wszystkie decyzje dotyczące leczenia były podejmowane pod nadzorem i zaleceniami lekarza.

Półpasiec: działania prewencyjne dla domowników osoby chorej

W przypadku diagnozy półpaśca u jednego z domowników, kluczowe staje się podjęcie odpowiednich środków zapobiegawczych, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzenienia się tej zakaźnej choroby wirusowej. Półpasiec, choć wywołany przez ten sam wirus co ospa wietrzna (Varicella-Zoster Virus), jest o tyle niebezpieczny, że jego objawy skórne mogą być źródłem zakażenia dla osób, które nie miały ospy wietrznej lub nie były szczepione przeciwko tej chorobie.

• Izolacja: Zaleca się, aby osoba chora na półpasiec pozostała w domu przez okres, aż wszystkie zmiany skórne całkowicie wyschną i pokryją się strupkami. Zazwyczaj ten proces trwa od 7 do 10 dni.
• Zakrywanie zmian: Chory powinien nosić ubranie, które zakrywa wszystkie zmiany skórne, szczególnie te, które są jeszcze w stanie pęcherzykowym i mogą wydzielać płyn zakaźny.
• Higiena osobista: Regularne mycie rąk i używanie płynów antybakteryjnych przez wszystkich domowników jest niezbędne, by zmniejszyć ryzyko przenoszenia wirusa.
• Ograniczenie kontaktów: Unikanie bezpośredniego kontaktu skóra do skóry z osobą chorą jest kluczowe, szczególnie dla dzieci, osób starszych lub tych z osłabioną odpornością, które mogą być bardziej podatne na wirusa.
• Zachowanie czystości w domu: Regularne czyszczenie powierzchni, które mogą być zanieczyszczone, takich jak klamki, przełączniki świateł czy inne powierzchnie dotykane przez chorego, może pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się wirusa.
• Informowanie o stanie zdrowia: W razie pogorszenia stanu zdrowia lub pojawienia się nowych objawów, takich jak gorączka czy zwiększony ból, niezbędne jest powiadomienie lekarza specjalisty.
• Wyważone leczenie: Stosowanie przepisanych przez lekarza leków przeciwwirusowych może znacznie skrócić czas zaraźliwości oraz zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak neuralgia półpaścowa.

Pamiętając o tych prostych, ale efektywnych działaniach, można skutecznie chronić siebie i swoich bliskich przed rozprzestrzenianiem się infekcji oraz wspierać szybki powrót do zdrowia chorego domownika.

Jak długo należy unikać publicznych miejsc podczas leczenia półpaśca?

Leczenie półpaśca wymaga nie tylko odpowiedniej terapii farmakologicznej, ale również przestrzegania zasad izolacji, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia innych osób. Półpasiec, który jest reaktywacją wirusa ospy wietrznej (VZV), może być zakaźny, zwłaszcza w okresie, gdy na skórze występują aktywne pęcherzyki.

• Zmienność okresu zaraźliwości: Zaraźliwość półpaśca jest obecna od momentu pojawienia się pierwszych zmian skórnych aż do momentu wyschnięcia pęcherzyków i pokrycia ich strupkami. Zwykle ten okres trwa od 7 do 10 dni, ale może się różnić w zależności od indywidualnego przebiegu choroby i skuteczności zastosowanego leczenia.
• Wpływ leczenia na czas izolacji: Leczenie antywirusowe, takie jak acyklowir czy walacyklowir, może przyspieszyć proces gojenia i skrócić czas, w którym chory jest zakaźny. Ważne jest, aby rozpocząć terapię możliwie jak najwcześniej po wystąpieniu pierwszych objawów, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności leczenia.
• Rekomendacje dotyczące izolacji: Generalnie zaleca się, aby osoby cierpiące na półpasiec pozostawały w domu do czasu całkowitego zarumienienia pęcherzyków. W przypadku osób pracujących zawodowo, powrót do pracy jest możliwy po zastrzeżeniu, że wszelkie widoczne zmiany skórne muszą być skutecznie zakryte, aby zminimalizować ryzyko transmisji wirusa.
• Specjalna ostrożność: Szczególną ostrożność powinny zachować osoby mające kontakt z dziećmi, osobami starszymi czy immunosupresyjnymi, ponieważ te grupy są bardziej narażone na cięższe przebiegi choroby po zakażeniu wirusem VZV.

Zarządzanie ryzykiem zarażenia wymaga zatem odpowiedzialności i świadomości, jak półpasiec jak długo pozostać w domu ma kluczowe znaczenie dla zdrowia publicznego. Konsultacja z lekarzem pozwoli dostosować czas izolacji do indywidualnej sytuacji i stopnia zaawansowania leczenia.

Półpasiec i praca zdalna: kiedy można bezpiecznie wrócić do biura

Półpasiec, znany również jako herpes zoster, jest chorobą wirusową wywołaną przez reaktywację wirusa ospy wietrznej (Varicella Zoster Virus – VZV). Zarażenie tym wirusem może prowadzić do pojawienia się bolesnych wysypek i pęcherzyków na skórze. Zaraźliwość półpaśca wynika z bezpośredniego kontaktu z wydzieliną z pęcherzyków, co jest istotne w kontekście pracy zdalnej i powrotu do biura.

• Zakaźność półpaśca: Osoba z półpaścem staje się zaraźliwa zarówno na kilka dni przed pojawieniem się wysypki, jak i przez cały okres, póki wszystkie pęcherzyki nie zamienią się w strupki. Proces ten zwykle trwa od 7 do 10 dni.
• Praca zdalna w trakcie choroby: W obliczu wysokiego ryzyka zarażenia innych, zaleca się, aby osoby cierpiące na półpasiec pozostały w domu do czasu całkowitego zagojenia pęcherzyków. Praca zdalna w tym czasie jest najbezpieczniejszą formą utrzymania ciągłości zawodowej bez narażania zdrowia współpracowników.
• Konsultacja lekarska: Decyzja o powrocie do pracy powinna być skonsultowana z lekarzem, który oceni stopień zagojenia oraz ryzyko zarażenia innych osób.
• Zagrożenia w biurze: W środowiskach biurowych, gdzie kontakt fizyczny i bliskość innych osób jest nieunikniona, istotne jest, aby nie wracać do pracy, dopóki nie mamy pewności, że nie zarażamy – zmiany skórne muszą być całkowicie zagojone.

Kluczowe jest przestrzeganie zaleceń medycznych dotyczących izolacji i leczenia półpaśca, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania wirusa. Przede wszystkim ważna jest odpowiedzialność za zdrowie własne i osób, z którymi pracujemy na co dzień.

Półpasiec: znaczenie regularnego monitoringu stanu zdrowia podczas izolacji w domu

Półpasiec jest chorobą wywołaną przez reaktywację wirusa ospy wietrznej (VZV), który pozostaje w układzie nerwowym po przebytej w dzieciństwie ospie. Choroba ta charakteryzuje się pojawieniem się bolesnych zmian skórnych, a regularny monitoring stanu zdrowia podczas izolacji w domu jest kluczowy dla efektywnej rekonwalescencji oraz minimalizowania ryzyka roznoszenia infekcji.

• Izolacja: Półpasiec jak długo pozostać w domu? Osoba zarażona powinna pozostawać w izolacji do momentu wysuszenia się zmian skórnych i pojawienia się strupków, co zwykle trwa około 7-10 dni. Jest to istotne, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia wirusa na osoby, które nie miały ospy wietrznej lub nie są przeciwko niej zaszczepione.
• Monitorowanie objawów: Regularne obserwowanie zmian skórnych, monitorowanie gorączki oraz ogólnego stanu zdrowia pozwoli na szybką reakcję i dostosowanie leczenia. Warto także zwracać uwagę na pojawienie się nowych objawów, które mogą wskazywać na komplikacje takie jak neuralgia półpaścowa, która wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej.
• Dbałość o higienę: Regularne mycie rąk i staranne przestrzeganie zasad higieny w miejscu izolacji może również przyczynić się do zmniejszenia ryzyka zarażenia domowników.
• Dieta i nawodnienie: Utrzymanie odpowiedniego nawodnienia i zbilansowanej diety bogatej w witaminy jest ważne, aby wspierać system odpornościowy, co jest kluczowe w zwalczaniu infekcji wirusowych jak półpasiec.

Zdrowie w czasie izolacji wymaga szczególnej uwagi, a wspomniane praktyki pomogą w przejściu przez ten trudny czas z minimalnym dyskomfortem i ograniczą ryzyko dalszego rozprzestrzeniania choroby. Pamiętaj, aby w razie nasilonych objawów bólowych lub podejrzenia powikłań skontaktować się z lekarzem, co pozwoli na dostosowanie terapii do aktualnych potrzeb twojego organizmu.

 

Wytyczne dotyczące postępowania po diagnozie półpaśca

Kraj/Organizacja	Czas izolacji	Zalecenia dodatkowe
Polska – Ministerstwo Zdrowia	Do ustąpienia bąbli	Unikanie kontaktu z osobami z obniżoną odpornością, stosowanie leków antywirusowych
USA – CDC (Centers for Disease Control and Prevention)	Do ustąpienia bąbli	Unikanie kontaktu z noworodkami, ciężarnymi kobietami i osobami z osłabionym systemem immunologicznym
Wielka Brytania – NHS (National Health Service)	Do zaschnięcia strupów	Dbaj o czystość skóry i regularnie zmieniaj opatrunki